مدح و ولادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
دلا گر میزبان گردی تو را مهمان شود پیدا اگر جـسمی پدید آید یقـیناً جان شود پیدا به چشمم بسته امیدی که بر دستم نبسته دل شود آباد هر جا چشمه‌ایی جوشان شود پیدا چه غم گر بگذرد دوران گهی راحت زمانی سخت به خوان فقر و استغنا همیشه نان شود پیدا به چشم یک دل عاشق نمی‌بینی تفاوت را اگر پیدا شود پنهان اگر پنهـان شود پیدا بلندای شب هجران نوید وصل را داراست ز سرمای زمستان هُرم تابستان شود پیدا چگونه جان برم از قلب میدانی که از هر سو اگر از تیغ ابرو بگذری مژگان شود پیدا زلیـخای تمدن ترس‌ها دارد نه دیو و دد چه غم از پیرهن گر گرگ در کنعان شود پیدا بیا ساقی که این دل در خماری از دو چشم تو اگر چه سخت پنهان شد ولی آسان شود پیدا به امر تجربه ای دل بیا در میکده بنشین کز آن راهی که گوید شیخ ترکستان شود پیدا دلا تا نشکـنی از آدمیت بو نخواهی برد مگر کعبه شکافد تا که یک انسان شود پیدا بجز مهر نبی که خیزد از خاک حجاز ای دل کدامین گـنج از ویرانه‌ها آسان شود پیدا چهل شب را سحر کرده چهل روز است در روزه که تا در آسمانش کوکبی تابان شود پیدا من از شأن نزول سورۀ کوثر یقین دارم برای دست لرزان جهان دامان شود پیدا خدیجه یا اغثنی گفت و احمد شکرلله را غریو رعد چون آید رخ باران شود پیدا اگر چه دختر است اما نبی را مادری کرده به واقع از شب قدر است که قرآن شود پیدا چه تسنیمی‌ست از میلاد او در دیدۀ احمد که از روی دلارامش لب خندان شود پیدا به شأن هر غزالی شیر می‌جویی در این عالم و بر خیر النسا شاهنشه مردان شود پیدا علی را جان؛ نبی را بنت؛ امامان دگر را اُم تفاوت نیست در کِشتی چو کشتی‌بان شود پیدا ز گردی که بخیزد از نسیم چادرش ماندم سلیمان می‌شود مخلوق یا سلمان شود پیدا کدامین دست از بی‌دست و پایی دست خالی رفت از این دریا که از آن لؤلؤ و مرجان شود پیدا یتیمی؟ یا اسیری؟ یا فقیری؟ هرچه هستی باش بیا که در بساط فاطـمه احسان شود پیدا به خاکی که شود پامال او دنیا خورد غبطه ز خاک پای مادر روضه رضوان شود پیدا به شأن فاطمه آگه نگردد هیچکس ای دل که از یک تار و پود چادرش عرفان شود پیدا دل نشنیده بوی یاس می‌گـردد حـمیرایی به بزمی‌که نشد حرف از خدا شیطان شود پیدا دعای فاطمه لطف است، ای دشمن ولی هشدار نسیمی خشمگین گر که شود طوفان شود پیدا شنـیدی یاس دارد سایه بر بیت علی اما مکن طوفان که شاید غنچه‌ایی لرزان شود پیدا نمی‌دانم کجا رفته است جبرائیل آندم، که به درب خانه‌اش از شعله‌ها دربان شود پیدا چو خورشید از فراز کوه از منبر طلوعی کرد که تا در جنگ سوفسطائیان برهان شود پیدا کـلـیـم سـیـنۀ سـوزان سـیـنـایـی مـولایـم اگر گیری ز فرعون دست خط، هامان شود پیدا نداند قدر گوهر را به غیر از گوهری زین رو عرب گم کرد او را تا که در ایران شود پیدا شود قـم مـرهـم زخـم مـزار بی‌نـشان او به هر دردی که هست از لطف حق درمان شود پیدا مگر در شعله فرق آهن و فولاد را بینی برای شاه مردان هم شب هجران شود پیدا به لب نام علی تاکه رود ایمان شود پیدا چو گویی شیر از زیر لبت دندان شود پیدا مرا در اوج کوتاهی و ضعف قدرت چشمم بلـندییِ سر ایـوانش از مهـران شود پیدا نجف شد گرچه شهر هوشیاران لیک من مستم به هر سامان که باشد بی‌سر و سامان شود پیدا من از جمعیت عشاق می‌جویم جمال دوست به هرجایی رعیت جمع شد سلطان شود پیدا دلا باید که خـرج فـتح تو لبخـند او باشد سلاطین را کدامین مملکت ارزان شود پیدا دل از مدح علی گر مست شد دانند امامانم نخست از کل جسم تیرها پیکان شود پیدا به یُمن تیغ او شیعه ندارد از کسی باکی اگر گرگی زند بر گله‌ایی چوپان شود پیدا غریب از عشق مولایش شده مجنون اربابش که در نوبت پس از ماه رجب شعبان شود پیدا |